ผู้ที่คุ้นเคยกับงานกำกับก่อนหน้าของ Kim Dae-Woo (‘The Servant’; ‘Forbidden Quest’) จะต้องตระหนักถึงความงามของภาพที่หรูหราซึ่งภาพยนตร์ของเขาถูกตื้นตันใจอยู่แล้ว เช่นนี้เป็นกรณีใน ‘หมกมุ่น’ และแม้ว่าการตั้งค่าของภาพยนตร์ (ปลายยุค 60 และต้นยุค 70 ในช่วงท่ามกลางสงครามเวียดนาม) นั้นเร็วกว่าเรื่องเล่ายุคโชสันอื่น ๆ ของผู้กำกับ ชิ้นส่วนและในขณะที่การใช้ภาพที่สวยงามที่สุดนั้นแตกต่างกันในบางแง่มุม – ทั้งใน ‘Servant’ และ ‘Forbidden Quest’ ภาพยนตร์และชุดฟุ่มเฟือยที่ให้บริการเหนือสิ่งอื่นใด สังคมโชซอนที่มีการดำรงอยู่ที่ยากลำบากของคนจนปกติ; ในขณะที่ ‘หมกมุ่นอยู่กับความกว้างของระดับสังคมภายในไมโครสโคปที่ปิดของการบรรยายโดยธรรมชาติแล้วมันมีเครื่องหมายน้อยกว่า – พวกเขายังเน้นเนื้อหาทางอารมณ์ (และอารมณ์ของตัวละครหลัก) ในลักษณะที่คล้ายกันกับ Kim Dae -woo ภาพยนตร์ก่อนหน้านี้และสมบูรณ์แบบ คลิกที่นี่เพื่อดู แรงรักมรณะหากคุณต้องการดาวน์โหลดภ ดูหนังออนไลน์ฟรี พากย์ไทย คุณสามารถเข้าไปที่นี่

ในขณะที่แง่มุมทางสังคมของ ‘หมกมุ่น’ ตามที่ระบุไว้แล้วมีการขยายตัวน้อยกว่าที่จะได้รับอนุญาตจากละครยุคโฮซอนคลาสสิกภาพที่งดงามจะเพิ่มอย่างมากในการพรรณนาถึงการตั้งค่าโดยรวมของภาพยนตร์: ตั้งแต่เริ่มต้นสิ่งอำนวยความสะดวกทั้งหมด สภาพแวดล้อมและแม้กระทั่งผู้อยู่อาศัย (จงใจ) ได้รับอิทธิพลอย่างเห็นได้ชัดจากความคิดแบบตะวันตกไม่ต้องพูดถึงการปรากฏตัวของตัวอย่างบทสนทนาจำนวนมากชี้ให้เห็นว่าอุปกรณ์หนึ่งหรืออื่น ๆ เป็นชาวอเมริกัน ภรรยาทหารนินทานินทาแสดงให้เห็นถึงความลุ่มหลงด้วยเสื้อผ้าที่เตือนพวกเขาถึงนักแสดงหญิงของเราและทำผมของพวกเขาในสิ่งที่อาจเข้าใจผิดว่าเป็นร้านเสริมสวยอเมริกันในยุค 60 การไม่ลงรอยกันของ Ga-heun ก่อนที่จะมีการประสานงานกับจิน-ป้าเพียงเพราะเธอเป็นเชื้อสายจีนและดังนั้นจึงไม่ได้รับความไว้วางใจเพราะเธอต้องมี ‘คอมมิวนิสต์’ จากมุมมองของพวกเขา) เช่นนี้ช่วงเวลาการเล่าเรื่องเหล่านี้รวมกับภาพดังกล่าวข้างต้นเพื่อชี้ไปที่อิทธิพลที่เพิ่มขึ้นอย่างละเอียดของอเมริกาและวัฒนธรรมตะวันตกที่มีต่อเกาหลีในช่วงเวลาก่อนและหลังช่วงเวลาที่เป็นปัญหา

อย่างไรก็ตามในขณะที่อาจกล่าวได้ว่าการยอมรับอย่างเต็มใจของ ‘เสรีภาพ’ แบบตะวันตกมีส่วนร่วมอย่างน้อยใน Ga-Heun และ Jin-Peong ที่มีต่อการกระทำที่ล้ำสมัยเช่นเดียวกับการประเพณีแบบดั้งเดิมมีอิทธิพลต่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุดของการดำเนินคดีอย่าลืมว่า ‘หมกมุ่นอยู่กับ ‘ไม่ได้เป็นแกนหลักของบทเรียนประวัติศาสตร์สองชั่วโมง แต่เป็นเรื่องราวของการประชุมของ Two Souls Society ได้ถือว่าไม่เหมาะสมที่จะอยู่ด้วยกันและในประเด็นนั้น Kim Dae-Woo ก็มีบางอย่างที่จะพูด:

จากฉากแรกใน ‘หมกมุ่น’ – แสดงงานปาร์ตี้เครื่องดื่มที่จัดขึ้นเพื่อเป็นเกียรติแก่การกลับมาของ Jin -Peong กลับไปเกาหลี ทุกคนเกี่ยวข้องกับการยกย่องเขาในฐานะฮีโร่สงคราม – เป็นที่ชัดเจนว่าเขาขัดแย้งกับการรับรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขาโดยผู้อื่น พวกเขาเห็นบุคคลที่กล้าหาญเมื่อทุกสิ่งที่เขาจำได้คือความเจ็บปวดที่ไม่มีจุดหมายและความตายที่ไม่จำเป็น พวกเขาคิดว่างานที่เขากำลังจะเริ่มเหมาะกับเขาในการตีทีในขณะที่เขาถูกหลอกหลอนจากประสบการณ์ของเขาที่สิ่งที่เขาต้องการคือการหาวิธีหลบหนี พวกเขาใช้แอลกอฮอล์เมื่อเขาได้รับการบอกกล่าวจากแพทย์ว่าอย่าดื่ม และครอบครัวของเขา (และความรัก) ชีวิตเต็มไปด้วยความไม่มีอะไรนอกจากทางโลกอย่างเต็มที่เมื่อเขาหมดหวังสำหรับบางสิ่งบางอย่างอะไรก็ได้ที่จะเทใจและวิญญาณของเขาลงไป

ในทำนองเดียวกัน Ga-heun มีอดีตอันเจ็บปวดและเหมือนกับจิน-ปานก็ไม่พอดีกับสถานการณ์ปัจจุบันของเธอ แทบจะไม่สามารถละเว้นจากการเชื่อมต่อซึ่งกันและกันแม้ว่าผลที่ตามมาของการกระทำของพวกเขาจะชัดเจนจากระยะทางใด ๆ ก็ตาม

Kim Dae-woo (ค่อนข้างคล่องแคล่ว) ใช้เวลาของเขาในการให้รายละเอียดสถานการณ์ปัจจุบันของตัวละครหลักในเชิงลึก (เกือบหนึ่งชั่วโมงของเวลาทำงานของภาพยนตร์ผ่านไปก่อนที่การเผชิญหน้าทางเพศครั้งแรกของ Ga-Heun และ Jin-Peong จะเกิดขึ้น) ความหลงใหลระหว่างทั้งสองที่จะสร้างควบคู่ไปกับระดับที่เกือบจะชัดเจนและให้บริการเพื่อทำให้เรื่องที่ผิดกฎหมายของพวกเขาทั้งทางจิตใจและทางร่างกาย ‘ระเบิด’ (มากขึ้นในไม่ช้า) เมื่อในที่สุดก็มาถึงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตามในใจของฉันพื้นที่หนึ่งที่มีรายละเอียดน้อยกว่าที่ควรจะเป็น (ที่สำคัญ) คือความเจ็บปวดในอดีตของคู่รักสองคนของเรา:

ในขณะที่ ‘Obsessed’ มีลำดับความฝันที่ยอดเยี่ยมซึ่งจิน – ปานถูกหลอกหลอนโดยฝันร้ายที่เกิดขึ้นซ้ำ ๆ ของการส่ายผ่านศพในเวียดนามจับหัวที่ถูกตัด – นำไปสู่การสนทนาสั้น ๆ กับแพทย์ที่เกี่ยวข้องกับความเครียดหลังการบาดเจ็บของเขา – มันเป็น เกือบจะเป็นเพียงการกล่าวถึงสภาพของเขาและแม้ว่าการพึ่งพาแอลกอฮอล์ที่เพิ่มขึ้นของเขาจะเน้นย้ำถึงปัญหาที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แต่การอ้างอิงภายนอกก็หลีกเลี่ยงได้ในภายหลัง Ga-heun Past ก็พูดถึงสั้น ๆ เมื่อผ่านไป-ครั้งเดียวในการสนทนากับ Jin-Peong และอีกครั้งใน G